اهمیّت

سیر و سیاحت در اسلام :

قـل سیروا فی الارض فانظـروا کیـف کان عاقبة المجــرمیـن

این آیه شریفه هفت (7) مرتبه به صورتهای مختلف در قرآن مجید تکرار شده است:

( سوره 3 آل عمران آیه 137 سوره 6 انـعـــام آیه   11 سوره 16  نـحــل آیـه  36    سوره 27 نمـــــل آیه69   سوره29 عنکبوت آیـه 20 سـوره30 روم آیـه 42 سوره 34 سبــا آیــه 18)

همچنین در هفت (7) آیه دیگـرخداوند تبارک وتعالی می فرماید : آیا نمی گردند؛ آیا نگشتند؛ در زمین تا بنگـرنـد چگــونه بــود فـرجام آنانکه پیش از آنها بودند سخت تر از ایشان، و خداونـد با آنها چه کرد؟

 اَفَلَم یَسِیرُوا فِی الاَرضِ فَیَنظُرُوا کَیفَ کان عاقِبَةُ الَّذِینَ مِن قَبلِهِم ....

( سوره 12 یوسف آیه 109 سـوره22 حـج آیه46 سوره 30 روم آیـــه 9  سوره 35 فاطر آیه 44  

سـوره40 مؤمن (غافر) آیه21 سوره40مؤمن(غافر)آیه82 سوره 47 محمد آیه10)

    تکـرار این آیه شریفه در قرآن، اهمیّت سیر و سفـر را تذکـرداده، تا مسلمین ضمن بهـره مندی از مزایای بهداشت جسمی و روانی آن، از عاقـبـت کارگناهکاران و تکذیب کنندگان معاد و ستمگـران تاریخ آگاه شـده، از سرنوشت شـوم آنها عبرت بگیرند، نه اینکه صرفاً به دیدن ساختمانها و آثارگذشتگان و تماشای زیبائیهای طبیعت اکتفا نموده و هیچگـونه تدبّر و تفکری درباره آنها و سرنوشت سازندگان آنها ننموده و عبرت نگیرند، که اگر دیدن و تماشا کردن بهمین مقدار باشد بیننده را آنطورکه باید و شاید سود نباشد.

   در سفر به عتبات عالیات نیز علاوه براستفاده ها و فیوضات بسیار نافع معنوی، همانند سایر سیاحتها ، عـبـرتهای زیادی میتوان گـرفـت.

        در سـرزمینهای عـراق و شام و حجاز چندان نام و نشانی از خلفای جبّار بنی امیه و بنی عباس و سازندگان کاخهای سبز و سرخ و سفید و عمارتهای محکم و استوار باقی نمانده، درحالیکه بعضی از ساختمانهای آنها هنوز پا برجاست. ولی نام و یاد و خاطره مظلومین تاریخ که به دست آنها یا به فرمان یا دسیسه آن ستمگران به شهادت رسیده اند قلوب مردم جهان را تسخیرکرده است، مؤمنین دراشتیاق زیارت قبور مطهـر آن اولیاء خـدا  و آن ستمدیدگان تاریخ لحظه شماری و با دیدن صحـن و بارگاه و مرقد مطهّر آنها اشک شوق می ریزند، و برای رسیدن و دیدن  و زیارت قبور مطهر آنان، سختیها و مشقتهای زیادی را تحمل و از بذل جان و مال دریغ  نمی نمایند.

     امروزه از معاویه ابن ابی سفیان صاحب کاخ سبز (قصرالخضراء) حتی در شهر دمشق چندان اثری دیده نمیشود، ولی بارگاه ملکوتی امیرالمؤمنین امام علی(ع) همچون خورشـیدی تابناک در شهر نجـف می درخشــد. و یاران وفادار آن امام همام همچون حجرابن عدی، مقداد، میثم تمار، کمیل ابن زیاد، سلمان فارسی، عماریاسر، زید و صعصعه و... هـریک دارای صحن و سرا و قبّه و بارگاه میباشند و مسلمانـان گروه گروه به زیارت آنان میشتابند.

          از منصور دوانیقی سازنده شهر بغداد، معـتصم عباسی سازنده شهر سامرّا، متوکل عباسی صاحب کاخ لؤلؤ در سامرّا، اثری به چشم نمی خورد، ولی گنبد و بارگاه امام هادی و امام عسکری علیهما السلام چون نگینی زیبا بر تارک شهر سامرّا می درخشد.

از هارون الرشید و فرزندانش امین و مأمون و معتصم نامی و یادی و اثری وجود ندارد، ولی مقابر قریش در نزدیکی بغداد که محل دفن عباسیان بود، بعلت دفن بدن مطهّرامام موسی الکاظم(ع) درآن قبرستان به شهری بزرگ تبدیل و به نام مبارک آن امام معصوم، کاظمین نامیده شده و گنبد و بارگاه امام موسی الکاظم و امام محمد التقی علیهماالسلام چون نگـینی زیبا در وسط این شهر، و نیز گنبد و بارگاه امام علی ابن موسی الرضا علیه السلام چون خـورشیدی تابناک در سرزمین طوس (مشهد) می درخشــد.

        و بالاخره از یزید و یزیدیان، ابن سعد و شمر و سنان، خولی و حرمله و کوفیان، نه در شام و نه در کوفه و نه در هیچ کجای جهان، جز ننگ و نفـرین و لعـن و خذلان، باقی نمانده است، ولی کربلا قبله گاه عاشقان، زیارتگاه مؤمنان، و میعادگاه هم? آزادگان جهان است، از طفل شیر (علی اصغـرحسین علیهماالسلام) تا یارپیر (حبیب ابن مظاهر) همه دارای مرقد و صحن و سرا و گنبـد و بارگاه میباشند. صحن و سرای ملائک پاسبان اباالفضل العباس علیه السلام در سمت شـرق و بارگاه ملکوتی اباعبدالله الحسین علیه السلام در سمت غرب بین الحرمین همچون خورشیدی تابناک در این شهر می درخشنـد.          

       از کربلا و معنویت آن هرچه شنیده شده با آنچه مشاهــده میشود تفاوت بسیار است،  کربلا را باید از نزدیک دید و لمس کرد و با حضور قـلـب آنچه را که به آل پیغمبر(ص) رسیده است مشاهده نمود، تا شاید مظلومیت و کرامت و شرافت و عـزت و عظمت و فـضیلت آل علی (ع) را درک نمود.

(کربلا کعبه عشق است از زیارت آن غافل نشوید)

اَللهُمَ اجعَل عَواقبِ اُمُورَنا خَیراً

التماس دعـا